خوش آمدید

سندرم تخمدان پلی کیستیک و بربرین :

سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) یک اختلال هورمونی شایع است،که تخمین زده می شود تقریباً 3 تا 10 درصد از زنان در سنین باروری در سراسر جهان را تحت تأثیر قرار می دهد. این سندرم وضعیتی است که بر سطوح هورمونی زنان تأثیر می گذارد.زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک مقادیر بالاتر از حد طبیعی هورمون های مردانه تولید می کنند. این عدم تعادل هورمونی باعث می شود بدن آنها دوره های قاعدگی را رد کند و باردار شدن را برای آنها سخت تر کند.

شایع ترین علائم PCOS عبارتند از:

پریودهای نامنظم :عدم تخمک گذاری مانع از ریزش پوشش داخلی رحم در هر ماه می شود. برخی از زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک کمتر از هشت دوره در سال یا اصلاً پریود نمی‌شوند.

خونریزی شدید: دیواره رحم برای مدت طولانی  ایجاد می شود، بنابراین دوره های پریود می تواند سنگین تر از حد معمول باشد.

رشد مو: بیش از 70 درصد از زنان مبتلا به این عارضه روی صورت و بدن خود از جمله پشت، شکم و سینه ،مو رشد می کنند،  رشد موهای زائد هیرسوتیسم نامیده می شود.

افزایش وزن: تا 80 درصد از زنان مبتلا به PCOS دارای اضافه وزن یا چاقی هستند.

تیره شدن پوست: لکه های تیره پوست می توانند در چین های بدن مانند چین های روی گردن، کشاله ران و زیر سینه ها ایجاد شوند.

سردرد: تغییرات هورمونی می تواند باعث سردرد در برخی از زنان شود.

بربرین چیست؟

بربرین یک مکمل گیاهی است که به طور طبیعی در ریشه و پوست طیف گسترده ای از گیاهان از جمله زرشک وجود دارد.این ترکیب فعال برای درمان التهاب و عفونت‌های باکتریایی ، درمان مشکلات مربوط به قلب، کبد و دستگاه گوارش در طب سنتی چینی استفاده می‌شود.

امروزه، بربرین اغلب به عنوان جایگزینی برای داروهای معمولی و مدیریت علائم مرتبط با سندرم تخمدان پلی کیستیک و همچنین علائم مختلفی مانند موارد زیر  که ممکن است خطر بیماری قلبی و دیابت را در فرد افزایش دهد، استفاده می شود.

• قند خون بالا
• مقاومت به انسولین
• کلسترول بالا
• فشار خون بالا
• چاقی

همچنین گاهی اوقات برای درمان اسهال، و سوختگی استفاده می‌شود.

بربرین ممکن است برای افراد مبتلا به PCOS مفید باشد!!

تحقیقات اولیه نشان می دهد که بربرین ممکن است یک جایگزین موثر یا مکمل درمانی برای برخی عوامل فیزیولوژیکی باشد که بر بسیاری از افراد مبتلا به PCOS (سندرم تخمدان پلی کیستیک) تاثیر می گذارد.

بربرین ممکن است حساسیت به انسولین را افزایش دهد!!

تخمین زده می شود که تا 75٪ از افراد مبتلا به PCOS (سندرم تخمدان پلی کیستیک)مقاوم به انسولین هستند.انسولین هورمونی است که توسط لوزالمعده شما تولید می شود و به حفظ سطح قند خون در محدوده سالم کمک می کند.

مقاومت به انسولین وضعیتی است که در آن بدن شما قادر به استفاده موثر از انسولین تولید شده توسط پانکراس نیست. این موضوع می تواند منجر به نیاز به سطوح بالاتر انسولین برای حفظ سطح قند خون شود.اگر مقاومت به انسولین درمان نشود، در نهایت می تواند به دیابت نوع 2 تبدیل شود.

با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، بیش از 50 درصد از زنان مبتلا به PCOS (سندرم تخمدان پلی کیستیک)تا سن 40 سالگی به دیابت نوع 2 مبتلا می شوند.

تاثیر سندرم تخمدان پلی کیستیک در ناباروری:

برای باردار شدن باید تخمک گذاری کنید. زنانی که به طور منظم تخمک گذاری نمی کنند، تعداد زیادی تخمک برای بارور شدن آزاد نمی کنند. PCOS یکی از علل اصلی ناباروری در زنان است.

بربرین باعث مدیریت وزن می شود !!

بسیاری از افراد مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک تمایل بیشتری به انباشته شدن چربی اضافی بدن، به ویژه در ناحیه میانی بدن دارند.تصور می شود که این ویژگی به دلیل ترکیبی از افزایش سطح هورمون مردانه و مقاومت به انسولین ایجاد می شود.

تحقیقات اولیه نشان می دهد که بربرین ممکن است مدیریت وزن سالم را ارتقا دهد.یک مطالعه کوچک روی 89 زن مبتلا به PCOS نشان داد که بربرین در کاهش نسبت دور کمر به باسن و سطح هورمون مردانه نسبت به دارو های مشابه مانند متفورمین موثر تر است.

عوارض جانبی احتمالی بربرین چیست؟

بربرین از نظر ایمنی رتبه بسیار خوبی دارد، اما بدون خطر نیست، شایع ترین عوارض جانبی گزارش شده عبارتند از تهوع، اسهال، معده درد، و سردرد با این حال، این عوارض جانبی معمولاً خفیف و گذرا هستند.

مصرف بربرین در بارداری چگونه است ؟

اگرچه بربرین اغلب توسط زنانی که در تلاش برای باردار شدن هستند مصرف می شود، اما زنان باردار و شیرده باید از مصرف آن اجتناب کنند. سندرم تخمدان پلی کیستیک چرخه طبیعی قاعدگی را قطع می کند و باردار شدن را سخت تر می کند. بین 70 تا 80 درصد از زنان مبتلا به PCOS مشکلات باروری دارند.

زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک دو برابر بیشتر از زنانی که این بیماری را ندارند، نوزاد خود را زودتر به دنیا می آورند. آنها همچنین در معرض خطر بیشتری برای سقط جنین، فشار خون بالا و دیابت بارداری هستند.

با این حال، زنان مبتلا به PCOS می توانند با استفاده از درمان های باروری که تخمک گذاری را بهبود بخشند و باردار شوند. کاهش وزن و کاهش سطح قند خون می تواند شانس شما را برای داشتن یک بارداری سالم افزایش دهد.

اگر قصد مصرف کردن بربرین  یا هر مکمل دیگری دارید ، با پزشک خود مشورت کنید تا از مناسب بودن آن مکمل مطمن شوید. بربرین می تواند با بسیاری از داروها از جمله آنتی بیوتیک ها، سرکوب کننده های سیستم ایمنی و رقیق کننده های خون تداخل داشته باشد.در نهایت بربرین یک مکمل گیاهی محبوب است که اغلب برای درمان PCOS استفاده می شود.

سرطان کبد چیست؟

سرطان کبد یک نوع بیماری است که در آن سلول‌های غیرطبیعی در بافت کبد شروع به رشد نامنظم و نرمال می کنند. سرطان کبد می‌تواند به صورت اولیه (سرطان کبد اولیه) یا به صورت ثانویه (سرطان کبد ثانویه) اتفاق بیفتد. سرطان کبد اولیه به معنی این است که سرطان از بافت کبد خود شروع می‌شود، در حالی که سرطان کبد ثانویه به معنی آن است که سرطان از سایر قسمت‌های بدن مانند ریه، روده، پستان و ... به کبد منتقل می‌شود.

عوامل بروز سرطان کبد:

• عفونت ویروسی: عفونت با ویروس هپاتیت B و C به طور خاص، باعث افزایش خطر ابتلا به سرطان کبد می شود.
• مصرف الکل: مصرف طولانی مدت الکل می تواند باعث ایجاد تلفات در بافت کبد شود و خطر ابتلا به سرطان کبد را افزایش دهد.
• چاقی و بیماری چربی کبد: چاقی و بیماری چربی کبد، باعث ایجاد التهاب در بافت کبد می شوند که می تواند منجر به تشکیل سرطان کبد شود.
• مصرف داروهای مشکوک: برخی از داروها می توانند باعث تلفات در بافت کبد شوند و خطر ابتلا به سرطان را افزایش می دهند.
• سیروز : سیروز یک بیماری کبدی است که می‌تواند به سرطان کبد منجر شود.
• برخی بیماری‌های مزمن: برخی بیماری‌های مزمن مانند هموفیلی، هموکروماتوز، موتور نورون بالا، و هموسیدرینوفروم می‌توانند باعث بروز سرطان کبد می شوند.
• عوامل محیطی: تماس طولانی مدت با مواد شیمیایی سمی مانند آرسنیک، آلیال هیدروکسید

انواع سرطان کبد:

• سرطان کبد سلول‌ هاي بنیادی (هپاتوسلولار کارسینوما یا هپاتوسلولار کانسر) : سرطان کبد سلول‌ هاي بنیادی یا هپاتوسلولار کارسینوما یک نوع سرطان کبد است که از سلول‌های بنیادی کبد تشکیل می‌شود. این نوع سرطان در اکثر موارد به دلیل مصرف مفرط الکل، عفونت با ویروس هپاتیت B یا C، بیماری های کبد چرب غیرالکلی و عوامل دیگر ایجاد می‌شود.

علایم این نوع سرطان ممکن است از جمله تورم و درد در ناحیه کبد، خستگی، کاهش وزن، تغییر رنگ پوست و علائم دیگر باشد. برای تشخیص سرطان کبد سلول‌های بنیادی از روش‌هایی مانند اسکن تیروئید، اکوگرافی، سونوگرافی، آنژیوگرافی، بیوپسی کبد و آزمایشات خون استفاده می‌شود.

درمان سرطان کبد سلول‌های بنیادی به وابستگی به مرحله بیماری، سلامت عمومی بیمار و عوامل دیگر متغیر است.

• سرطان پیشرونده کبد : سرطان پیشرونده کبد یک نوع سرطان است که به طور اصولی در بافت کبد شکل می‌گیرد و به طور آرام و پیشرونده رشد می‌کند. این نوع سرطان به طور معمول بدون علائم خاصی آغاز می‌شود و بیشتر در مراحل پیشرونده تشخیص داده می‌شود. عواملی مانند سابقه مصرف الکل، عوامل ویروسی مانند ویروس هپاتیت B و C، ژنتیک و عوامل محیطی می‌توانند عوامل خطر برای بروز این نوع سرطان باشند.

علائم سرطان پیشرونده کبد ممکن است شامل احساس دیسکمفورت یا درد در ناحیه کبد، کاهش وزن، خستگی، تب و تهوع باشد. اما اغلب در مراحل ابتدایی، این سرطان بی‌علامت است و تشخیص آن به طور اتفاقی در طی بررسی‌های پزشکی معمولاً برای دیگر علائم انجام می‌شود.

درمان سرطان پیشرونده کبد به علت پیشروندگی آن معمولاً مشکل است.

• سرطان کبد پایانی : سرطان کبد پایانی به مرحله پیشرفته‌ترین مرحله سرطان کبد گفته می‌شود. در این مرحله، سرطان کبد به اعضای دیگر بدن، مانند ریه‌ها، استخوان‌ها، مغز و غیره گسترش می‌یابد. این مرحله عموماً به عنوان مرحله 4 سرطان کبد شناخته می‌شود.

علائم و نشانه‌های سرطان کبد پایانی ممکن است شامل افزایش آنزیم‌های کبدی در آزمایش خون، خستگی شدید، کاهش وزن بدن، تشنج‌ها، درد شدید و ناراحتی در ناحیه کبد، تهوع و استفراغ، کاهش اشتها، تورم شدید در شکم و پاها، زرد شدن پوست و چشم‌ها و خونریزی غیرطبیعی است.

• سرطان کبد سیروزی : سرطان کبد سیروزی یک نوع سرطان کبد است که در اکثر موارد به علت سیروز کبدی رخ می‌دهد. سیروز کبدی معمولاً ناشی از عواملی مانند مصرف مفرط الکل، عفونت هپاتیت و بیماری ژنتیکی مانند هموکروماتوز است. در سیروز کبدی، بافت کبد تخریب شده و به سلول‌های نازک و نارس تبدیل می‌شود که می‌تواند به سرطان تبدیل شود.

سرطان کبد سیروزی ممکن است در مراحل زودرس گیرنده نباشد و بیمار نشانه‌هایی مانند تنگی نفس، درد شکم، افزایش حجم شکم و کاهش وزن تجربه کند. با پیشرفت بیماری، علائم دیگری مانند خونریزی، زردی، افزایش آنزیم‌های کبدی و افزایش سطح بیلیروبین در خون نیز ظاهر می‌شود.

خطر ابتلا به سرطان کبد در چه افرادی بیشتر است؟

ابتلا به سرطان کبد در افرادی که عوامل خطر زیر را دارند، بیشتر است:

• مصرف مکرر و مزمن الکل: مصرف طولانی مدت و بیش از حد الکل می‌تواند ریسک ابتلا به سرطان کبد را افزایش دهد.
• عفونت هپاتیت ویروسی: افرادی که با ویروس هپاتیت B یا C آلوده شده‌اند، در معرض خطر بیشتری از سرطان کبد هستند. این ویروس‌ها می‌توانند برای سال‌ها در بدن فعال بمانند و تغییرات نارسایی در سلول‌های کبد را ایجاد کنند.
• بیماری چربی کبد: افرادی که دچار چاقی، دیابت نوع 2 یا مقاومت به انسولین هستند، احتمال ابتلا به سرطان کبد را بیشتر دارند.
• بیماری هموخون‌سازی: برخی از بیماری‌های نادر مانند هموکروماتوز (حذف اضافی آهن در بدن) و هموفیلی (نقص در خونریزی) می‌توانند ریسک ابتلا به سرطان کبد را افزایش دهند.
• بیماری‌های کبدی مزمن: برخی از بیماری‌های کبدی مانند سیروز کبد یا تلفات طولانی مدت در بافت کبد، خطر ابتلا به سرطان کبد را افزایش می‌دهند.
• چربی کبدی غیرالکلی: افرادی که چربی بیش از حد در کبد خود دارند، خطر ابتلا به سرطان کبد را افزایش می دهند.
• چاقی: افراد چاق یا دارای چربی اضافی در منطقه شکمی بیشتر در معرض خطر سرطان کبد هستند.
• دیابت: داشتن دیابت نوع 2 نیز با افزایش خطر سرطان کبد در ارتباط است.
• استفاده از مواد مخدر: استفاده از مواد مخدر از قبیل مورفین، هروئین، کوکائین و غیره می‌تواند خطر ابتلا به سرطان کبد را افزایش دهد.
• بیماری هموفیلی: بیماری هموفیلی می‌توانند باعث افزایش خطر سرطان کبد شوند.
• تاریخچه خانوادگی

نشانه‌های ابتلا به سرطان کبد:

نشانه‌های ابتلا به سرطان کبد ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 • ضعف و کاهش وزن بدون دلیل مشخص

 • خستگی و خواب آلودگی مداوم

 • افزایش حس تشنج و تهوع

 • کاهش اشتها

 • درد و ناراحتی در ناحیه شکم، مخصوصاً در منطقه کبد

• تغییرات در رنگ پوست و یا چشم، شامل زرد شدن پوست ، تیرگی پوست، تغییر رنگ ادرار یا مدفوع

 • تورم شکم یا افزایش اندازه کبد

 • تشکیل تومورهای ثانویه در دیگر اعضا مانند ریه، استخوان، مغز و غیره به واسطه پخش‌شدن سرطان از کبد به دیگر اعضای بدن

درمان سرطان کبد:

درمان سرطان کبد بستگی به مرحله بیماری، اندازه تومور، سلول‌های سرطانی و وضعیت عمومی بیمار دارد. روش‌های درمانی عبارتند از:

• جراحی: در صورتی که تومور قابل برداشت باشد و سرطان کبد در مراحل اولیه باشد، جراحی برای برداشت تومور و بخشی از بافت کبد ممکن است. در برخی موارد، عمل جراحی با پیوند کبد نیز صورت می‌گیرد.
• درمان رادیوتراپی: درمان رادیوتراپی با استفاده از اشعه پرتو بر روی تومور صورت می‌گیرد. این روش برای کاهش اندازه تومور، کنترل تومور در موارد غیرجراحی و کنترل علائم درد و عوارض جانبی استفاده می‌شود.
• درمان شیمی درمانی: درمان شیمی درمانی با استفاده از داروهای شیمیایی برای کاهش اندازه تومور، کنترل تومور و کنترل علائم درد و عوارض جانبی صورت می‌گیرد. این روش معمولاً به همراه دیگر روش‌های درمانی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

نگاهی بر  سه بیماری متابولیکی در کودکان :

متابولیسم به بسیاری از فرآیندهای شیمیایی اشاره دارد که در بدن برای حفظ زندگی و عملکرد طبیعی اتفاق می افتد. اختلالات متابولیک شرایطی هستند که هر جنبه ای از متابولیسم را تحت تأثیر قرار می دهند. در نتیجه، برخی از افراد ممکن است بیش از حد یا خیلی کم از یک ماده تولید کنند، تا سالم بمانند.

متابولیسم اصطلاحی است که فرآیندهای بیوشیمیایی را توصیف می کند که به افراد اجازه می دهد رشد کنند، تولید مثل کنند، آسیب را ترمیم کنند و به محیط خود پاسخ دهند. اختلال متابولیک وضعیتی است که این فرآیندها را مختل می کند.

بیماری های متابولیک چیست ؟

بیماری های متابولیک به گروهی از اختلالات می گویند، که سوخت و ساز یک یا چند ماده غذایی مانند پروتئین ها، قندها و چربی ها مختل می کنند، و هنگامی که  این مواد وارد بدن می شوند، غذاهای مذکور به خوبی مصرف نشده و میزان مواد مضر حاصله در بدن افزایش می یابد که بر بسیاری از اندام ها از جمله مغز، کبد و… تاثیرات منفی را می گذارد، و کودکان نمی توانند از این مواد برای رشد و تکامل استفاده نماید. برحسب اینکه نقض در کدام رده غذایی باشد ده ها بیماری با اسامی مختلف مطرح خواهندشد ،  که به مجموعه این بیماری ها، بیماری های  متابولیک می گویند. اکثر این بیماری ها به صورت ژنتیکی از والدین به فرزند به ارث می رسد.

در زیر به بررسی چند نوع بیماری متابولیک می پردازیم :

بیماری فنیل‌کتونوری (PKU):

کودکان با این بیماری ، نمی توانند آمینواسید فنیل‌آلانین که در غذاهای سرشار از پروتئین مانند شیر مادر، شیرگاو و گوشت قرمز وجود دارد، تجزیه کنند. ‌افزایش این آمینواسید در جریان خون بر رشد مغز تاثیر می گذارد و منجر به ناتوانی ذهنی و رشدی می‌شود.

علائم فنیل کتونوری:

علائم PKU می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. شدیدترین شکل این اختلال به عنوان PKU کلاسیک شناخته می شود. یک نوزاد مبتلا به PKU کلاسیک ممکن است در چند ماه اول زندگی عادی به نظر برسد. اگر کودک در این مدت برای PKU تحت درمان قرار نگیرد، علائم زیر را شروع می کند:

• تشنج
• لرزش
• کاهش رشد
• بیش فعالی
• بیماری های پوستی مانند اگزما

بیماری گالاکتوزمی:

کودکانی که این بیماری  را دارند،  قادر به تبدیل گالاکتوز (قند شیر) به گلوکز (قند خون) نمی باشند. زمانی که مقدار گالاکتوز در بدن افزایش پیدا می‌کند، به کبد، کلیه، چشم‌ها و مغز آسیب می‌رساند و باعث تهوع، تشنج و در نهایت بیماری کبد، نارسایی کلیه، کم هوشی و مرگ می‌شود.

علائم گالاکتوزمی:

علائم گالاکتوزمی معمولا چند روز یا چند هفته پس از تولد ظاهر می شود. شایع ترین علائم عبارتند از:

• از دست دادن اشتها
• استفراغ
• یرقان که زرد شدن پوست و سایر قسمت های بدن
• آسیب کبدی
• تجمع مایع در شکم و تورم
• خونریزی غیر طبیعی
• اسهال
• خستگی یا بی حالی
• کاهش وزن
• ضعف

نوزادانی که گالاکتوزمی دارند در خوردن مشکل دارند و تمایل به کاهش وزن دارند. این موضوع به عنوان شکست در رشد نیز شناخته می شود.

بیماری کم‌خونی سلول‌های داسی‌ شکل :

این بیماری  به دلیل جهش در ژن مربوط به هموگلوبین ایجاد می‌شود. در این بیماری دیواره‌های گلبول‌های قرمز بدن ضخیم‌تر شده و باعث می‌شود گلبول شکلی شبیه به داس پیدا کرده. و عمر کمتری نسبت به سلول‌های طبیعی داشته باشند و باعث کم خونی و عفونت‌های مکرر می‌شود.

علائم کم خونی داسی شکل چیست؟

علائم کم خونی داسی شکل معمولاً در سنین پایین ظاهر می شود. آنها ممکن است در اوایل 4 ماهگی در نوزادان ظاهر شوند، اما به طور کلی در حدود 6 ماهگی رخ می دهند.

• خستگی یا تحریک پذیری بیش از حد، از کم خونی
• سر و صدا، در نوزادان
• شب ادراری، ناشی از مشکلات کلیوی مرتبط
• یرقان که زردی چشم و پوست است
• تورم و درد در دست و پا
• عفونت های مکرر
• درد در قفسه سینه، پشت، بازوها یا پاها

بیماری سندرم متابولیک:

این سندرم شامل عواملی خطرناک مانند فشار خون بالا، مقاومت به انسولین، و خطرات قلبی- عروقی است. کودکان چاق بیشتر در معرض خطر آن قرار دارند. اصلاح سبک زندگی و رژیم غذایی می‌تواند این خطر را در کودکان کاهش دهد.

علائم و نشانه های سندرم متابولیک چیست؟

اگر سندرم متابولیک دارید، ممکن است علائم خاصی نداشته باشید.یکی از نشانه هایی که ممکن است قابل مشاهده باشد، دور کمر بزرگتر یا بدن سیبی شکل است.اگر قند خون بالا دارید، ممکن است متوجه علائم دیابت از جمله تشنگی، تاری دید، سردرد و خستگی شوید.

هایپراوریسمی  چیست و چه زمانی رخ می دهد؟

هایپراوریسمی زمانی رخ می دهد که اسید اوریک بیش از حد در خون شما وجود داشته باشد. اگر سطح اسید اوریک بالا بماند، به مرور زمان می تواند منجر به چندین بیماری مانند نقرس یا سنگ کلیه شود.همچنین افزایش سطح اسید اوریک با بیماری هایی مانند بیماری قلبی، دیابت و بیماری کلیوی نیز مرتبط است.

چرا هیپراوریسمی رخ می دهد؟

اسید اوریک زمانی تشکیل می شود که پورین ها در بدن شما تجزیه می شوند. پورین ها مواد شیمیایی هستند که در برخی غذاها یافت می شوند. که شامل گوشت قرمز ، لوبیا و .... می شود.

به طور معمول، بدن هنگام ادرار کردن، خود را از شر اسید اوریک خلاص می کند. هایپراوریسمی زمانی اتفاق می افتد که بدن شما یا اسید اوریک بیش از حد تولید می کند یا قادر به دفع کافی از آن نیست. این معمولاً به این دلیل اتفاق می افتد که کلیه های شما به سرعت آن را از بین نمی برند.

سطح اسید اوریک اضافی در خون شما می تواند منجر به تشکیل کریستال شود. اگرچه این ها می توانند در هر جایی از بدن ایجاد شوند، اما تمایل دارند در داخل و اطراف مفاصل و در کلیه ها ایجاد شوند. گلبول های سفید دفاعی بدن شما ممکن است به کریستال ها حمله کنند و باعث التهاب و درد شوند.

سندرم متابولیک چیست ؟

سندرم متابولیک گروهی از پنج عامل خطر است که در صورت عدم درمان، احتمال ابتلا به بیماری قلبی- عروقی، دیابت و سکته را افزایش می‌دهد. ممکن است به آن سندرم X یا سندرم مقاومت به انسولین نیز گفته شود.

پنج عامل خطر عبارتند از:

• فشار خون بالا
• سطح قند خون بالا (مقاومت به انسولین)
• چربی اضافی دور کمر
• سطوح بالای تری گلیسیرید
• سطوح پایین کلسترول خوب یا HDL

داشتن یکی از این عوامل خطر به معنای ابتلا به سندرم متابولیک نیست. با این حال، داشتن آن شانس شما را برای ابتلا به بیماری های قلبی عروقی افزایش می دهد. داشتن سه یا بیشتر از این عوامل منجر به تشخیص سندرم متابولیک می شود و خطر ابتلا به عوارض سلامتی از جمله دیابت نوع 2 را افزایش می دهد.

ارتباط سندرم متابولیک و بیماری هایپر اوریسمی چیست ؟

سندروم متابولیک یکی از عوامل اصلی ایجاد دیابت نوع ۲ و سایر شرایطی است که شبیه به نقرس و هیپراوریسمی است.

در برخی از مطالعات نشان داده شده است که  که شیوع سندروم متابولیک در بین بیماران مبتلا به نقرس بالا بوده است. علاوه بر این، هیپراوریسمی با سندرم متابولیک در مطالعات افراد سالم و بیماران مرتبط است.

هایپر اوریسمی ممکن است باعث بروز بیماری های قلبی -عروقی شود که سندرم متابولیک یک عامل خطر قوی برای آن هاست.

دقت کنید که بیشترین تفاوت در شیوع هیپراوریسمی هم ، در مردان بزرگسال مبتلا به سندروم متابولیک در مقایسه با سندرم غیرمتابولیک، شناخته شد.همچنین در افرادی که BMI  طبیعی دارند، شیوع سندرم متابولیک که سطح اسیداوریک کمتری داشتند در مقایسه با افرادی که اسید اوریک بیشتری داشتند ، بیش از ۱۰ برابر بیشتر بود.

افزایش میانگین سطح اسیداوریک  به طور قابل توجهی توسط تعداد مؤلفه های سندروم متابولیک افزایش می یابد . علاوه بر این، شیوع سندروم متابولیک نیز با سطح اسیداوریک به طور قابل توجهی افزایش می یابد.

سندرم متابولیک در کودکان، مجموعه‌ای از عوامل خطرساز مربوط به بیماری‌های قلب و عروق (فشار خون، تغییر متابولیسم گلوکز، دیس لیپیدمی و چاقی شکمی) است .که اغلب در کودکان چاق ایجاد می‌شود تعریف سندرم متابولیک به دلیل تفاوت‌های نژادی، بلوغ و فقدان برخی زمینه‌های بیماری قلب و عروق، دشوار است.

علائم سندرم متابولیک در کودکان کدام است؟

علائم بالینی که در سندرم متابولیک کودکان مشاهده می‌شود، عبارتند از:

 چاقی :

میزان چاقی و شیوع سندرم متابولیک در کودکان و مقاومت به انسولین کاملا مشهود است. چاقی بر اساس شاخص توده بدنی (BMI) تشخیص داده می‌شود، و کودکانی که از نظر جنسیت و سن دارای صدک ۸۵ BMI ≥ هستند، چاق محسوب می‌شوند. علاوه بر این، تجمع چربی احشایی، مستقل از میزان چاقی، به شدت با سندرم متابولیک دوران کودکی مرتبط است. چاقی احشایی را می‌توان با استفاده از دور کمر، نسبت دور کمر به باسن و تصویربرداری رزونانس مغناطیسی تخمین زد. روش دیگر، محاسبه نسبت دور کمر به قد در کودکان بوده و نسبت ۰٫۶ یا بیشتر نشان دهنده افزایش خطر ابتلا به سندرم متابولیک است. اعتقاد بر این است که کاهش اندازه‌های دور کمر می‌تواند خطر متابولیک قلبی را در بین کودکان بهبود بخشد و این موضوع  نشان می‌دهد که اندازه‌ دور کمر باید در غربالگری معمول کودکان در نظر گرفته شود.

دیس لیپیدمی:

 افزایش نسبت تری گلیسیرید به HDL، می‌تواند علامت افزایش لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) در نوجوانان باشد. این موضوع خطر ابتلا به سندروم متابولیک را بالا می برد.

فشار خون:

فشار خون بالا، یک جزء مهم از سندرم متابولیک و یک عامل خطر قابل تغییردر این بیماری است.

قند خون بالا :

مقاومت به انسولین و عدم تحمل گلوکز (اختلال گلوکز ناشتا یا اختلال تحمل گلوکز)، باعث کاهش ظرفیت ترشح انسولین می‌شود. استعداد فرد برای مقاومت به انسولین با افزایش چاقی مرکزی تشدید می‌شود.

کدام کودکان بیشتر در معرض سندرم متابولیک هستند؟

 همانطور که گفته شد سندرم متابولیک شامل مجموعه‌ای از عوامل خطر قلبی – عروقی (فشار خون، تغییر متابولیسم گلوکز، دیس لیپیدمی و چاقی شکمی) است که در کودکان چاق بالای ۱۰ سال رخ می‌دهد. با این حال، سندرم متابولیک می‌تواند در افراد لاغر نیز رخ دهد که نشان می‌دهد چاقی صرفا یک علامت برای وجود این سندرم است، نه یک علت!

علل سندرم متابولیک در کودکان چیست ؟

سندرم متابولیک ارتباط نزدیکی با اضافه وزن یا چاقی و کم تحرکی دارد.

همچنین با وضعیتی به نام مقاومت به انسولین مرتبط است. به طور معمول، دستگاه گوارش شما غذاهایی که می خورید را به قند تجزیه می کند. انسولین هورمونی است که توسط لوزالمعده شما ساخته می شود و به قند کمک می کند تا وارد سلول های شما شود تا به عنوان سوخت مورد استفاده قرار گیرد.

در افراد مبتلا به مقاومت به انسولین، سلول ها به طور طبیعی به انسولین پاسخ نمی دهند و گلوکز نمی تواند به راحتی وارد سلول ها شود. در نتیجه، سطوح قند خون شما افزایش می‌یابد حتی زمانی که بدنتان انسولین بیشتری را برای کاهش قند خونتان تولید می‌کند.

با توجه به نتایج این مطالعات ، سندرم متابولیک در کودکان چاق ایرانی از شیوع بالایی برخوردار است. این مطلب دلیلی قاطع بر لزوم انجام اقدامات پیشگیرانه در این کودکان که نیروی مولد فردای جامعه ما را تشکیل می‌دهند، می‌باشد. این اقدامات نه تنها منجر به بهتر شدن کیفیت زندگی این دسته می‌شود، بلکه بار آتی ناشی از این بیماری‌ها را بر روی اجتماع 

انسولین چیست ؟

انسولین یک پیام‌رسان شیمیایی است که به سلول‌ها اجازه می‌دهد گلوکز (قند خون) را جذب کنند. پانکراس اندامی در پشت معده است که منبع اصلی انسولین در بدن است. خوشه‌ های سلول‌های لوزالمعده که جزایر لانگرهانس نامیده می‌شوند هورمون‌هایی تولید می‌کنند که مقدار این تولید را بر اساس سطح گلوکز خون در بدن تعیین می‌کنند. بنابراین، هرچه سطح گلوکز بیشتر باشد، انسولین بیشتری برای ایجاد تعادل سطح قند در خون تولید می‌شود.

انسولین همچنین به‌ منظور ایجاد انرژی به تجزیه چربی‌ها و پروتئین‌ها کمک می‌کند . اگر سطح انسولین خیلی کم یا زیاد باشد، قند خون بیش‌ازحد یا کمتر از حد طبیعی ایجاد می‌شود که این مسئله می‌تواند علائمی را ایجاد کند. در صورت ادامه این وضعیت، مشکلاتی جدی برای سلامتی اتفاق می‌افتد.

همانطور که چاقی و دیابت در کشورهای توسعه یافته به ابعاد همه گیر می رسد، نقش مقاومت به هورمون انسولین و پیامدهای آن در حال برجسته شدن است. درک نقش انسولین در فرآیندهای فیزیولوژیکی گسترده و تأثیرات بر سنتز و ترشح آن، در کنار اعمال آن از سطح مولکولی تا کل بدن، پیامدهای قابل توجهی برای بسیاری از بیماری‌های مزمن دارد که امروزه در جمعیت‌های غربی دیده می‌شود.

مقاومت به انسولین چیست؟

اصطلاح «مقاومت به انسولین» معمولاً به مقاومت در برابر تأثیرات انسولین بر جذب، متابولیسم یا ذخیره گلوکز اشاره دارد. مقاومت به هورمون انسولین زمانی تعریف می‌شود که سطح انسولین طبیعی یا افزایش یافته، پاسخ بیولوژیکی ضعیف‌تری ایجاد کند. و سلول‌های ماهیچه‌ها، چربی و کبد آنطور که باید به انسولین، پاسخ ندهند .

در شرایط عادی، انسولین طبق مراحل زیر عمل می کند:

۱- بدن غذایی که می خورید را به گلوکز (قند) تجزیه می کند که منبع اصلی انرژی بدن است.

۲- گلوکز وارد جریان خون می شود که به پانکراس سیگنال می دهد تا انسولین آزاد کند.

۳- انسولین به گلوکز در خون کمک می کند تا وارد سلول های ماهیچه ای، چربی و کبد شود تا آنها بتوانند از آن برای انرژی استفاده کنند یا برای استفاده بعدی آن را ذخیره کنند.

۴- هنگامی که گلوکز وارد سلول‌های بدن می‌شود و سطح آن در جریان خون کاهش می‌یابد، به پانکراس سیگنال می‌دهد که تولید انسولین را متوقف کند.

۵- به دلایلی سلول‌های ماهیچه‌ای، چربی و کبد ممکن است به انسولین پاسخ نامناسبی بدهند، به این معنی که نمی‌توانند گلوکز را به طور موثر از خون جذب کنند یا آن را ذخیره کنند.

این وضعیت مقاومت به انسولین است. در نتیجه، لوزالمعده انسولین بیشتری تولید می‌کند تا بر افزایش سطح گلوکز خون غلبه کند. به این حالت هیپرانسولینمی می گویند. تا زمانی که لوزالمعده بتواند برای غلبه بر پاسخ ضعیف سلول ها به انسولین، انسولین کافی تولید کند، سطح قند خون در محدوده سالم باقی می ماند.

مقاومت به انسولین به شکلی باورنکردنی سلامتی افراد بسیاری را به خطر انداخته است. در حقیقت بررسی‌های سال ۲۰۰۲، نشان داده است که ۳۲,۲ درصد از جمعیت آمریکا به مشکل مقاومت به انسولین مبتلا هستند. این عدد در زنان بزرگسال چاق، و در برخی از بیماران به ترتیب ۷۰ و ۸۰ درصد می‌شود. حدود یک ‌سوم کودکان و نوجوانان چاق هم ممکن است گرفتار مقاومت به انسولین باشند.

مقاومت به انسولین چه کسانی را تحت تأثیر قرار می دهد؟

مقاومت به هورمون انسولین می‌تواند بر هر کسی (حتی افرادی که دیابت ندارند) تأثیر بگذارد، همچنین می‌تواند موقتی (مثلاً استفاده از داروهای استروئیدی برای مدت کوتاهی باعث مقاومت به انسولین می‌شود) یا مزمن باشد.

دو عامل اصلی که به نظر می رسد در مقاومت به انسولین نقش دارند، چربی اضافی بدن، به ویژه در اطراف شکم، و کمبود فعالیت بدنی هستند. افراد مبتلا به پیش دیابت و دیابت نوع ۲ معمولاً سطحی از مقاومت به انسولین دارند. افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ نیز می توانند مقاومت به انسولین را تجربه کنند. همچنین مقاومت به انسولین یک جنبه اساسی از علت دیابت نوع ۲ است.

مقاومت به انسولین  همچنین با مجموعه گسترده ای از پیامدهای پاتوفیزیولوژیک دیگر از جمله فشار خون بالا، چربی خون بالا، آترواسکلروز (به عنوان مثال، سندرم متابولیک یا سندرم X و بیماری تخمدان پلی کیستیک مرتبط است. همچنین دلایلی برای بررسی این احتمال وجود دارد که مقاومت به انسولین و هایپرانسولینمی علاوه بر اینکه ناشی از چاقی است، می تواند در ایجاد چاقی نقش داشته باشد.

علائم مقاومت به انسولین :

در ابتدا مقاومت به انسولین علامتی ندارد. علائم فقط زمانی ظاهر می‌شوند که منجر به عوارض ثانویه مانند افزایش سطح قند خون می‌شود. هنگامی که این اتفاق می‌افتد، علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• بی حالی (خستگی)
• گرسنگی
• مشکل در تمرکز
• تیرگی پوست گردن ، آرنج ، زانو ، دست ، زیر بغل

علائم دیگری که اغلب در افراد مبتلا به مقاومت به انسولین ظاهر می‌شود عبارتند از:

• افزایش وزن در وسط (چربی شکم)
• فشار خون بالا
• سطح کلسترول بالا

اگر مقاومت انسولین به پیش دیابت یا دیابت نوع ۲ تبدیل شود، علائم شامل افزایش سطح گلوکز خون و بیش‌تر علائم کلاسیک دیابت نوع ۲ خواهد بود.

چه چیزی باعث مقاومت بدن به انسولین می‌شود:

دانشمندان در حال درک بهتر نحوه توسعه مقاومت بدن به هورمون انسولین هستند. برای شروع، چندین ژن شناسایی شده است که احتمال ابتلای فرد به این بیماری را کم و بیش می‌کند. همچنین مشخص است که افراد مسن بیش‌تر مستعد مقاومت به هورمون انسولین هستند. سبک زندگی نیز می‌تواند نقش مهمی در افزایش یا کاهش آن داشته باشد.

کم تحرکی، اضافه وزن یا چاقی خطر مقاومت انسولین را افزایش می‌دهد. چرا؟ مشخص نیست، اما برخی از محققان نظریه می‌دهند که بافت چربی اضافی ممکن است باعث التهاب، استرس فیزیولوژیکی یا سایر تغییرات در سلول‌ها شود که به مقاومت بدن به انسولین کمک می‌کند. حتی ممکن است برخی عوامل کشف نشده توسط بافت چربی تولید شود، شاید یک هورمون، که به بدن سیگنال می‌دهد که به انسولین مقاوم شود.

پزشکان معمولا مقاومت به هورمون انسولین را به عنوان بخشی از مراقبت‌های استاندارد دیابت آزمایش نمی‌کنند. با این حال، در تحقیقات بالینی، دانشمندان ممکن است به طور خاص به اندازه‌گیری مقاومت در برابر انسولین (اغلب برای مطالعه درمان‌های احتمالی مقاومت بودن بدن به انسولین یا دیابت نوع ۲) بپردازند. آن‌ها معمولا مقدار زیادی انسولین را به یک فرد تزریق می‌کنند و در عین حال گلوکز را به خون می‌رسانند تا سطح آن خیلی پایین نیاید. هرچه میزان گلوکز برای حفظ سطح طبیعی قند خون کمتر باشد، مقاومت به هورمون انسولین بیش‌تر است.

ارتباط مقاومت به انسولین با سندرم متابولیک چیست ؟

مقاومت به انسولین بخشی از سندرم متابولیک را تشکیل می دهد. مبتلایان به سندرم متابولیک حداقل ۳ مورد از ویژگی های زیر را دارا هستند:

• افزایش اندازه دور کمر (چاقی شکمی)
• افزایش تری گلیسیرید خون
• کاهش HDL
• افزایش فشارخون
• افزایش قند خون

مبتلایان به سندرم متابولیک در معرض ابتلا به دیابت، بیماری قلبی و سکته مغزی قرار دارند.

راه هایی برای کاهش مقاومت به انسولین :

اغلب می توان با ایجاد تغییرات در شیوه زندگی زیر به طور کامل مقاومت به انسولین را معکوس کرد:

ورزش:

فعالیت بدنی ممکن است ساده ترین راه برای بهبود حساسیت به انسولین باشد. اثرات آن تقریباً فوری است.از دست

از دست دادن چربی شکم:

مهم است که چربی هایی را که در اطراف اندام های اصلی شما جمع می شود از طریق ورزش و روش های دیگر هدف قرار دهید.

تلاش برای ترک سیگار:

 سیگار کشیدن می تواند باعث مقاومت به انسولین شود و ترک  آن می تواند کمک کننده باشد.

کاهش مصرف قند:

 سعی کنید مصرف قندهای اضافه شده خود را کاهش دهید، به خصوص از نوشیدنی های شیرین شده با شکر.

داشتن یک رژیم غذایی مغذی:

از رژیمی استفاده کنید که بیشتر شامل غذاهای کامل و فرآوری نشده و حاوی مقدار زیادی آجیل و ماهی های چرب است.

مصرف اسیدهای چرب امگا 3:

این چربی ها ممکن است مقاومت به انسولین را کاهش داده و سطح تری گلیسیرید خون را کاهش دهند.

داشتن خواب بهتر:

برخی شواهد نشان می دهد که خواب ضعیف باعث مقاومت به انسولین می شود، بنابراین بهبود کیفیت خواب باید کمک کند.

یافتن راه هایی برای مدیریت استرس:

تحقیقات نشان می دهد که استرس مزمن ممکن است به ایجاد مقاومت به انسولین کمک کند. بنابراین، تکنیک های کاهش استرس مانند یوگا و مدیتیشن ممکن است مفید باشد.

بربرین چیست؟

بربرین یک ترکیب فیتوشیمیایی است که در میوه زرشک وجود دارد. این ترکیب به عنوان ماده موثره اصلی زرشک تلقی می‌شود و به دلیل ویژگی‌های آنتی‌اکسیدانی و ضد التهابی، برخی خواص سلامتی مهم را دارد. بربرین به عنوان یک ماده ضد التهابی طبیعی شناخته می‌شود که می‌تواند در کاهش التهاب و درد مفاصل، بهبود عملکرد قلبی، کاهش خطر سرطان و بهبود سلامت پوست و مو مؤثر باشد.

خواص بربرین ماده موثر زرشک:

بربرین یک ترکیب فنلی است که در زرشک یافت می‌شود. برخی از خواص بربرین عبارتند از:

• ضربه‌گیر: بربرین به عنوان یک ضربه‌گیر قوی عمل می‌کند و می‌تواند به کاهش التهاب و درد کمک کند.
• آنتی‌باکتریال: بربرین باعث مهار رشد باکتری‌های مختلف می‌شود و باعث افزایش اثرات آنتی‌بیوتیکی می‌شود.
• کاهش التهاب: بربرین می‌تواند به کاهش التهاب در بدن کمک کند و درمان بیماری‌های التهابی مانند آرتریت روماتوئید و التهاب روده عمل کند.
• ضد اکسیدان: بربرین می‌تواند به عنوان یک ضد اکسیدان قوی عمل کند و به کاهش آسیب‌های اکسیداتیو در بدن کمک کند.
• کاهش خطر بیماری قلبی: بربرین می‌تواند به کاهش خطر بیماری قلبی و عروقی که ناشی از چربی‌های بالا در بدن است کمک کند.
• کاهش قند خون: بربرین می‌تواند به کاهش سطح قند خون در بدن کمک کند.
• مقابله با آسم: بربرین می تواند به عنوان یک داروی طبیعی برای درمان آسم و بیماری های دیگری که باعث تنگی نفس می شوند، مفید باشد.
• ضد افسردگی: بربرین می تواند به عنوان یک داروی ضد افسردگی طبیعی عمل کند و باعث بهبود حالت روحی و عملکرد شناختی شود.
• ضد عفونی کننده: بربرین می تواند به عنوان یک ضد عفونی کننده طبیعی عمل کند و با کاهش تعداد باکتری ها و ویروس ها در بدن، به پیشگیری از بسیاری از بیماری ها کمک کند.
• پایین آورنده فشار خون: مصرف بربرین می تواند باعث کاهش فشار خون شود و در درمان بیماری فشار خون بالا مؤثر باشد.

عوارض بربرین ماده موثر زرشک:

برخی از عوارض جانبی بربرین ماده موثر زرشک شامل مشکلات گوارشی مانند اسهال، سوء هاضمه، تهوع و استفراغ می‌باشد. همچنین ممکن است باعث ایجاد حساسیت در بعضی افراد شود. در صورت بروز هر گونه علائم غیرمعمول، بهتر است به پزشک خود مراجعه کنید.

بربرین برای درمان چه بیماری هایی کاربرد دارد؟

بربرین، ماده موثر اصلی زرشک، برای درمان بیماری هایی مانند دیابت، آسم، التهابات پوستی، سرطان، التهاب مفاصل، عفونت های باکتریایی و ویروسی، سرفه و سرماخوردگی و افزایش سیستم ایمنی بدن کاربرد دارد. همچنین، برخی مطالعات نشان داده اند که مصرف زرشک و بربرین  نیز به کاهش فشار خون و کلسترول خون کمک کند.

درمان بیماری های قلبی با بربرین ماده موثر زرشک:

بربرین یک ترکیب فعال در زرشک است که می‌تواند به درمان برخی بیماری‌های قلبی کمک کند. برخی از بیماری‌های قلبی که می‌توان با بربرین درمان کرد، عبارتند از:

• فشار خون بالا: بربرین می‌تواند به کاهش فشار خون کمک کند، که یکی از عوارض بیماری قلبی است. مطالعات نشان داده‌اند که مصرف زرشک می‌تواند فشار خون را به میزان بالقوه کاهش دهد.
• کاهش کلسترول: برخی از تحقیقات نشان داده‌اند که مصرف زرشک می‌تواند به کاهش کلسترول خون کمک کند. این موضوع به دلیل وجود ترکیبات فیتوشیمیایی در زرشک است.
• پیشگیری از تشکیل پلاک: برخی از تحقیقات نشان داده‌اند که مصرف زرشک می‌تواند به پیشگیری از تشکیل پلاک در رگ‌ها کمک کند. این موضوع به دلیل وجود ترکیبات فیتوشیمیایی در زرشک است که می‌تواند به کاهش التهاب رگ‌ها کمک کند.
• کاهش التهاب: بربرین دارای خاصیت ضد التهابی است و می تواند به کاهش التهاب در سیستم قلبی عمل کند.
• بهبود عملکرد قلبی: بربرین می تواند به بهبود عملکرد قلبی کمک کند و باعث افزایش عملکرد قلبی و جریان خون به بدن شود.

درمان بیماری آسم با بربرین:

این ماده می‌تواند به عنوان یکی از روش‌های درمان آسم استفاده شود.